Inicjacja Kalaczakry: siedem inicjacji jako dziecko

Każdy składnik naszej natury buddy, na przykład głęboka świadomość równości wszystkich, kiedy pozostaje związana z błędnym postrzeganiem stwarza element składowy naszego zwyczajnego doświadczenia – w tym przypadku skupisk naszych uczuć szczęścia czy smutku. Błędne postrzeganie równości naszej natury i innych i w konsekwencji brak spokoju umysłu, sprawia, że działamy z dumą i skąpstwem. Uważamy się za kogoś lepszego, nie chcemy się niczym dzielić. Taki egoizm zasłania i zaciemnia podstawową świadomość równości w traktowaniu siebie i innych. Z powodu braku równowagi, doświadczamy zmieniających się nastrojów – skupiska uczuć.

Oczyszczenie tego skupiska, przy pomocy inicjacji przyczyny nie oznacza, że zostało ono na zawsze oczyszczone z błędnego postrzegania czy dumy i skąpstwa. Inicjacja przyczyny raczej doprowadza nas do aspektu natury buddy, który stanowi podstawę tego skupiska – głębokiej świadomości równości. Jest ona reprezentowana przez formę buddy z mandali – w tym przypadku, Ratnasambhawę. Potwierdzając, że nasze skupisko uczuć posiada naturę Ratnasambhawy, potwierdzamy jego naturę jako głęboką świadomość równości. Kombinacja inicjacji przyczyny i podstawy utwierdza nas w przekonaniu, że przez praktykę fazy stwarzania i fazy doskonałości i w końcu podczas inicjacji ścieżki i realizacji, na zawsze usuwamy z głębokiej świadomości przeszkody, które sprawiały, że pozostawała ona jako skupisko uczuć związane z błędnym postrzeganiem.

Zasadzenie nasienia poprzez inicjację przyczyny, po to ażeby ta głęboka świadomość funkcjonowała w pełni, nie jest umieszczeniem czegoś obcego w naszym umyśle-strumieniu przejrzystego światła. Głęboka świadomość równości stanowi część natury buddy każdego. To podstawowe nasienie, które już tam jest. Wiemy o jego obecności, ponieważ już funkcjonuje w ograniczonym zakresie – każdy z nas jest w stanie znaleźć kilka równych sobie przedmiotów przynależnych do tej samej kategorii, takich jak kilka koszul w sklepie, mających nasz rozmiar. Nasienie które zasadza inicjacja przyczyny, wzmacnia podstawowe nasienie, tak że razem doprowadzają do powstania głębokiej świadomości ścieżki i realizacji.

Nasiona przyczyny i podstawowe funkcjonują razem dzięki jednemu z dwóch mechanizmów. Dzieje się tak, ponieważ istnieją dwa rodzaje podstawowych nasion czyli natury buddy – istniejące i rozwijające się. Obydwa stanowią niemającą początku integralną część umysłu-strumienia – w pierwszym przypadku jako sam już istniejący aspekt, w drugim jako poprzednie formy, które się rozwijają – obydwa są czynnikami umożliwiającymi osiągnięcie różnych ciał buddy. Istniejący czynnik w oczyszczonej formie trwa aż do stanu buddy, ale nie jest już obecny w oświeceniu. Tak jak prawdziwe nasienie, którego już nie ma kiedy roślina jest już w pełni wyrośnięta i dojrzała.

Chociaż ten punkt jest bardzo dyskusyjny, wielu mistrzów uznaje pięć rodzajów głębokiej świadomości jako istniejące natury buddy. Jest tak, ponieważ trwają one do stanu buddy w oczyszczonej formie jako pięć rodzajów głębokiej świadomości buddy. Zasadzenie nasienia przyczyny rozpoczyna proces usuwania splamień z tych pięciu, umożliwiając im funkcjonowanie w czystszej postaci. W tym sensie, zasadzenie nasienia przyczyny działa jak okoliczność sprawiająca, że podstawowe nasienie będzie w pełni funkcjonować.

Rozwijające się czynniki obejmują nasze obfite zasoby pozytywnego potencjału i głębokiej świadomości. Wraz z oświeceniem, przekształcają się odpowiednio w nasze ciało z formą (rupakaja) i ciała obejmujące wszystko (dharmakaja), ale nie są już dłużej obecne. Zasadzenie nasion przyczyny podczas inicjacji pomaga zbudować podstawowe nasiona dwóch zasobów oraz usunąć pewne przeszkody uniemożliwiające ich dalszy rozwój.

Dodatkowy aspekt natury buddy sprawia, że proces inicjacji jest możliwy. Jest to aspekt umysłu przejrzystego światła, który pozwala istniejącym i rozwijającym się czynnikom poddać się oświecającemu wpływowi buddów. Dzięki temu aspektowi, zasadzenie nasion przyczyny podczas inicjacji wywołuje transformację podstawowych nasion w ciała buddy. W przypadku istniejących czynników, działa na nie stymulując proces oczyszczania. W przypadku rozwijających się czynników, stymuluje rozwój podstawowych nasion.

Cztery subtelne krople opisywane przez Kalaczakrę nie są aspektami natury buddy, ani podstawowymi nasionami. Są one bardziej bramami do aspektów umysłu przejrzystego światła, które zawierają się w naturze buddy i funkcjonują jako nasiona podstawowe. Krople ciała, mowy, umysłu i głębokiej świadomości są bramami prowadzącymi do rozwoju umysłu przejrzystego światła, odpowiednio: mało subtelnych przejawów, subtelnych przejawów i dźwięku, niekonceptualnych stanów i ekstatycznej świadomości. Kiedy wiatry karmy gromadzą się wokół tych kropli i zasłaniają je, umysł zaciemniony przez błędne postrzeganie rzeczywistości, doprowadza do powstania czterech najbardziej typowych iluzorycznych doświadczeń – doświadczenia mało subtelnych przejawów stanu jawy, subtelnych przejawów i dźwięków stanu śnienia, niekonceptualnego stanu głębokiego snu i ekstazy orgazmicznego uwolnienia. Kiedy wszystkie poziomy przemijających zaciemnień zostają usunięte z czterech subtelnych kropli, podstawowe nasiona umysłu przejrzystego światła, które umożliwiają pojawienie się przejawów, zamiast nich doprowadzają do powstania czterech ciał Buddy.

Cztery ciała Buddy odpowiadają czterem iluzorycznym stanom i je zastępują. Przejawy nirmanakaji - ciała emanacji, zastępują mało subtelne przejawy bycia na jawie. Subtelne przejawy i mowa sambhogakaji - ciała w pełni użytecznego, zastępują subtelne przejawy i dźwięki snów. Wszechwiedzący, niekonceptualny umysł dżnianadharmakaji, ciała głębokiej świadomości wszystko-obejmującej, zastępuje pusty, niekonceptualny umysł głębokiego snu. Wszechwiedząca, ekstatyczna świadomość swabhawakaji, ciała natury, zastępuje błędną ekstazę orgazmicznego uwolnienia. Tylko Kalaczakra uważa, że to ciało natury jest ekstatyczną świadomością wszechwiedzącego umysłu buddy.

Zasadzenie nasion przyczyny podczas inicjacji Kalaczakry rozpoczyna usuwanie zaciemnień z czterech subtelnych kropli i działa na podstawowe nasiona jako okoliczność wywołująca bezpośrednie przyczyny czterech ciał buddy podczas praktyki stanu doskonałości. Kiedy osiągamy oświecenie, nie mamy już dłużej tych czterech subtelnych kropli. Rozpuszczają się w tęcze wraz resztą cielesnej formy i podstawowymi nasionami, które funkcjonowały dzięki nim przekształcając się w cztery ciała buddy. Tak więc, jest to mechanizm oczyszczający cztery subtelne krople, po to ażeby uzyskać cztery ciała buddy.

Inicjacja przyczyny zasadza dwa nasiona. Jednym jest świadome doświadczenie, drugim nasienie, ślad czy potencjał, który to doświadczenie pozostawia w umyśle-strumieniu. Dorasta ono do dojrzałości dzięki kultywacji poprzez praktykę medytacji. W tantrze anuttarajogi, łącznie z Kalaczakrą, świadome doświadczenie to zawsze ekstatyczna świadomość pustki. To właśnie taka świadomość oczyszcza umysł-strumień z błędnego postrzegania i przeszkód, umożliwiając osiągnięcie wszystkich pozytywnych właściwości.

VII Dalaj Lama wyjaśniał, że dla większości ludzi, szczególnie nie posiadających większych doświadczeń medytacyjnych, trudno jest wytworzyć ekstatyczną świadomość pustki podczas inicjacji. Jednakże istotne jest, żeby odczuwać coś konstruktywnego, po to aby mogła nastąpić inicjacja. Dlatego też radził, ażebyśmy dowolną metodą, taką jaką potrafimy, wytworzyli uczucie szczęścia i ten szczęśliwy stan umysłu skierowali na taki poziom zrozumienia pustki jaki posiadamy. Niezależnie od tego jak słabą wytworzymy ekstatyczną świadomość pustki, jest to świadome doświadczenie, które może działać jako punkt odniesienia dla naszej dalszej praktyki. Bez jakiegoś świadomego doświadczenia, pozostajemy bez śladu czegokolwiek, z czym moglibyśmy pracować w medytacji. Natomiast, jeżeli mamy takie doświadczenie podczas inicjacji i łatwo możemy je sobie przypomnieć, posiadamy wydajne nasienie, które będziemy kultywować. Przypominanie sobie tłumu, splendoru rytuału czy własnego zamętu, kiedy pogubiliśmy się podczas wizualizacji, nie na wiele się przyda na ścieżce do oświecenia.

Na przykład, jeżeli po rzuceniu kwiatu do mandali, nie odczuwamy żadnej szczególnej radości z tego powodu, że zostaliśmy ukoronowani girlandą kwiatów, możemy przypomnieć sobie jakiś radosny moment z przeszłości, taki jak narodziny dziecka czy powrót kochanej osoby. Jeżeli natomiast chodzi o zrozumienie pustki samoistnego istnienia, na którym mamy się koncentrować z tym stanem umysłu, przedstawię przykład, z jakiego korzystałem w serii wykładów podczas inicjacji Kalaczakry, udzielanej przez Jego Świątobliwość Dalajalamę w Rikon w Szwajcarii w czerwcu 1985 roku.

Pogoda wtedy była niezwykle gorąca i ktoś życzliwy postawił na stole przede mną schłodzoną puszkę z napojem gazowanym. Kiedy podchodzimy do czegoś takiego jak ta puszka, uważając, że posiada ona samoistną, konkretną tożsamość, wierzymy, że dzięki jakiejś dającej się wyróżnić charakterystyce, istnieje ona sama z siebie. Świadomie albo i nie wyobrażamy sobie, że w tej puszcze istnieje coś, co nadaje jej konkretną, trwałą tożsamość. Możemy tak pomyśleć: “Ta puszka z napojem stoi przede mną, jest więc moja, a nie twoja. Nie dotykaj jej!” albo “Ta puszka jest lodowato zimna. Nienawidzę pić niczego zimnego, a poza tym kiedy otwieram taką puszkę, zwykłe kaleczę się w palec. Co za paskudna puszka!”. W ten sposób wyobrażamy sobie, że puszka z gazowanym napojem, stojąca wyzywająco na stole, istnieje mając konkretną, samoistną tożsamość która sama z siebie jest bardzo denerwująca i nie zależy od dobrych intencji osoby, która ją przyniosła. Dokonując projekcji i wierząc, że istnieje w ten sposób w jaki przedstawia nam ją nasz umysł, stajemy się nerwowi i nieszczęśliwi.

W jaki sposób właściwie istnieje ta puszka napoju? Na najgłębszym poziomie, pozbawiona jest wrodzonej paskudności i złośliwości. Paranoidalna wizja puszki – która w dokuczliwy sposób stoi tutaj, usiłując nas wyprowadzić z równowagi – jest całkowitą fikcją. Implikuje ona fikcyjny i niemożliwy sposób istnienia, który nie odnosi się do niczego rzeczywistego. Puszka napoju chociaż jest zimna, nie ma intencji zaszkodzenia naszemu żołądkowi. Nie ma nic takiego jak samoistnie denerwująca puszka napoju. Gdyby była ona sama z siebie zwodząca i denerwująca, wszyscy by ją za taką uważali. Jestem pewien, że w to gorące popołudnie, wiele ludzi słuchających mnie, z wielką przyjemnością wypiłoby ten napój z puszki i wcale nie uważałoby ją za denerwującą. Tak więc, pustka jest to całkowity brak dziwnych, niemożliwych sposobów istnienia, o których fantazjujemy i dokonujemy ich projekcji na inne osoby, przedmioty i sytuacje.

Jednakże podczas inicjacji, bardziej przydatnym jest uzyskanie zrozumienia pustki czegoś bardziej związanego z tym co się dzieje, niż pustki puszki z napojem gazowanym. Na przykład, rzeczywistość sytuacji inicjacji nie polega na tym, że na scenie odbywa się jakieś egzotyczne wydarzenie, od którego jako widz jesteśmy całkowicie oddzieleni i nie potrafimy podążać za tym co się dzieje. Sytuacja nie wygląda tak jak w książeczkach do kolorowania dla dzieci, gdzie narysowane są grube, solidne kontury wokół duchowego mistrza, w górze na tronie i wokół nas na dole, będącego audytorium, sprawiające, że każdy z nas jest całkowicie niezależnym bytem, istniejącym samoistnie. Taka sytuacja jest całkowicie fikcyjna i nieobecna.

W rzeczywistości, sytuacja podczas inicjacji jest bardzo otwarta i z pewności działają tu prawa przyczyny i skutku. Mistrz mówi i wykonuje pewne rzeczy, a my w odpowiedzi na to, czegoś doświadczamy. Dzięki tej wymianie, zasadzamy nasiona, które tworzą podstawę do przyszłych sukcesów w praktyce. Nawet jeżeli myślimy jedynie o nieobecności, trwałych grubych linii oddzielających nas od nauczyciela i koncentrujemy się na tym, pozostając w szczęśliwym stanie umysłu – na przykład, z radością ulgi, że tak jest – uzyskujemy inicjację rozwijającą nasze zrozumienie i wgląd. Inicjacja nie działa magicznie, ale następuje dzięki działaniom nauczyciela, odpowiadającym im naszym odczuciom, zasadzeniu nasion przyczyny w rezultacie tych dwóch, dzięki naszym podstawowym nasionom i aspektowi umysłu przejrzystego światła, który sprawia, że nasiona te zostają poddane oświeconemu wpływowi. Z tego powodu, podczas inicjacji nie jest konieczne bardziej wyrafinowane doświadczenie pustki i ekstazy. Jednakże potrzebujemy jakiegoś doświadczenia, na którym będziemy mogli budować.

Drugi dzień właściwej inicjacji zaczyna się kiedy uczestnicy stoją w formie Wadżrawegi, a obserwatorzy w formie prostej formy Kalaczakry w czarnym wschodnim hallu wejściowym, na parterze pałacu, tak jak pod koniec poprzedniego dnia. Jeżeli jesteśmy obserwatorem, pozostaniemy w tym hallu przez całą resztę inicjacji, będąc świadkiem tego co się wydarza. Jako uczestnik, zaczynamy procedurę prośbą o siedem inicjacji wychowujących dziecko, a nasz nauczyciel, Kalaczakra, składa ofiarę ognia, ażeby usunąć wszystko co temu przeszkadza. Te siedem inicjacji jest analogiczne do różnych faz dzieciństwa i oczyszcza nasze aspekty ciała i umysłu. Pierwsza analogia pojawia się kiedy na początku ceremonii przygotowawczej, rodzimy się jako duchowe dziecko naszego nauczyciela, Kalaczakry. Inicjacja wody, pierwsza z siedmiu jest analogiczna do pierwszej kąpieli jaką robią nam rodzice; inicjacja korony, do zawiązania włosów w kok na czubku głowy; kolczyków w uszach – wstążki założonej na uszy – do przekłucia uszu; wadżry i dzwonka, do wywołania u nas uśmiechu i nauczenia pierwszych słów; opanowanego zachowania, do ofiarowania nam pierwszego wywołującego przyjemność zmysłową przedmiotu do zabawy; imienia, do nadania nam oficjalnego imienia – według indyjskiego zwyczaju podczas ceremonii, około rok po urodzeniu; oraz inicjacja późniejszego pozwolenia, do uczenia czytania.

Siedem inicjacji jest udzielanych w czterech następujących po sobie zestawach mających na celu oczyszczenie splamień subtelnych kropli i zasadzenie nasion uzyskania ciała, mowy, umysłu wadżry oraz głębokiej świadomości. Stanowią one odpowiednik czterech ciał buddy, chociaż cztery wyższe i najwyższe inicjacje zasadzają aktualne nasiona przyczyny, które dojrzewają w tych ciałach. Pierwsze trzy zestawy składają się z dwóch inicjacji, a ostatni z jednej. Każdy zestaw jest udzielany przez twarz naszego nauczyciela, Kalaczakry, która koresponduje z kolorem kropli. Oznacza to, że dla każdego zestawu, przechodzimy na stronę mandali odpowiadającą kolorowi twarzy i otrzymujemy wewnętrzną inicjację – tak jak podczas ceremonii przygotowawczej – przechodząc przez usta tej twarzy. Następnie siadamy w wejściowym hallu tej strony pałacu, w formie odpowiedniej pary, w której męskie formy buddów są tego samego koloru jak strona, w której się znajdujemy i noszą odpowiednio imiona: Ciało wadżry, Mowa wadżry, Umysł wadżry i Głęboka świadomość wadżry. W ten sposób otrzymujemy pierwsze dwie inicjacje od białej twarzy związanej z ciałem, na północy; drugie dwie od czerwonej twarzy związanej z mową, na południu; następne dwie od czarnej twarzy związanej z umysłem, na wschodzie i ostatnią od żółtej twarzy związanej z głęboką świadomością, na zachodzie. Przemieszczamy się z jednej strony mandali do następnej, okrążając mandalę w kierunku zgodnym ze wskazówkami zegara, tym samym korytarzem, co wczoraj, kiedy składaliśmy pokłony buddom. Będąc parą, zawsze obejmujemy partnerkę, której kolor odpowiada przeciwnej stronie niż ta, na której jesteśmy – czarny z żółtą i biały z czerwoną. Takie połączenie w pary symbolicznie harmonizuje elementy, które zwykle niszczą się nawzajem – wiatr zwiewa ziemię, ziemny mur blokuje wiatr; woda gasi ogień, a ogień gotuje wodę.

Każda z tych siedmiu inicjacji oczyszcza również aspekt naszego zwykłego ciała czy umysłu, który związany jest z zaciemnieniem czterech kropli. Dwie pierwsze inicjacje oczyszczają pięć elementów i odpowiednio pięć skupisk. Kiedy wiatry karmy gromadzą się przy kropli ciała i angażujemy atomy naszych elementów ciała i czynniki doświadczenia związane ze skupiskami, nasz umysł przejrzystego światła wywołuje przejaw stanu jawy. Uniemożliwia to powstanie ciała wadżry pozbawionego atomów. Dwie następne inicjacje oczyszczają odpowiednio, dziesięć energii-wiatrów oraz prawy i lewy kanał energetyczny. Kiedy wiatry karmy gromadzą się przy kropli mowy, a dziesięć energii-wiatrów krąży prawym i lewym kanałem, doświadczamy przejawienia się stanu snu. Uniemożliwia to wejście tych wiatrów do centralnego kanału i rozpuszczenie się w środku każdej czakry oraz wzmocnienie wibracji naszego najsubtelniejszego dźwięku, tak, ażeby stał się mową wadżry.

Następne dwie inicjacje oczyszczają odpowiednio sześć poznawczych władz zmysłowych i ich przedmioty oraz sześć funkcyjnych części ciała i ich aktywności. Kiedy wiatry karmy gromadzą się przy kropli umysłu, chwilowo wycofując się z poznawczych i funkcyjnych aktywności, doświadczamy przejawienia się stanu głębokiego snu bez snów. Uniemożliwia im to jeszcze dalsze wycofanie się i rozpuszczenie się w środku sześciu czakr, w centralnym kanale energetycznym, tak ażeby nasz umysł przejrzystego światła doprowadził do powstania umysłu wadżry. Ostatnia z inicjacji wychowujących dziecko oczyszcza skupisko głębokiej świadomości oraz element świadomości. Kiedy wiatry karmy gromadzą się przy kropli głębokiej świadomości, to skupisko i element doprowadzają do ekstazy orgazmicznego uwolnienia, podczas gdy nasz umysł przejrzystego światła doprowadza do powstania przejawu tego szczytowego doświadczenia.

Ponad to, każda z tych siedmiu inicjacji zasadza nasiona przyczyny, ażeby przekształcić dany oczyszczony czynnik – na przykład, pięć elementów ciała i skupisk – w formy buddy w mandali. Musimy jasno zrozumieć co to znaczy w kontekście Kalaczakry. Kiedy nasze cztery subtelne krople pozostają zanieczyszczone wiatrami karmy, a umysł przejrzystego światła jest czasowo związany z błędnym postrzeganiem, ten najsubtelniejszy poziom naszego umysłu powoduje powstawanie wewnętrznych cykli zwyczajnych elementów, skupisk, itp., które pogłębiają nasze cierpienie w samsarze. Kiedy oczyszczamy swoje krople z tych zanieczyszczeń i zamieniamy błędne postrzeganie na ekstatyczną świadomość pustki, wtedy nasz umysł przejrzystego światła doprowadza do powstawania alternatywnych cykli form buddów, po to ażeby przynosić pożytek innym.

Ta transformacja rozpoczyna się wraz z inicjacją Kalaczakry. Podczas inicjacji przyczyny, w sytuacji fizycznego odczuwania dotknięcia rytualnym przedmiotem – wodą z wazy, koroną, itp. – uzyskujemy świadome doświadczenie ekstatycznej świadomości pustki. To doświadczenie zasadza nasiona przyczyny, żeby później poprzez inicjację ścieżki i rezultatu zamanifestowały nasz umysł przejrzystego światła i wytworzyły go jako niezmienną ekstatyczną świadomość pustki. To przyszłe osiągnięcie uaktywnia funkcję umysłu przejrzystego światła wytwarzania przejawu, jako nasienia podstawy, tak ażeby stwarzał on formy buddy zamiast zwyczajne elementy ciała, skupiska, itp. W ten sposób, każda z siedmiu inicjacji zasadza nasiona pozwalające na zbudowanie ogromnej ilości pozytywnego potencjału dla przyszłego osiągnięcia. Podczas rytuału inicjacji, nasz nauczyciel, Kalaczakra, wyjaśnia, że wraz z każdą następną inicjacją budujemy tyle pozytywnego potencjału co bodhisattwowie, kiedy po urzeczywistnieniu przejrzystego światła pustki, stopniowo rozwijają poziomy umysłu, bhumi.

Procedura każdej z tych inicjacji jest skomplikowana. Wizualizacje są niezwykle złożone i trudne do wykonania, chyba, że jest się dobrze wyćwiczonym. Jednakże wszystkie siedem posiada wspólną strukturę. Zapoznanie się z tą strukturą ułatwia wykonywanie kolejnych kroków inicjacji. Każdy inicjacja związana jest z rytualnym przedmiotem, pewną cechą naszego umysłu czy ciała i grupą postaci w mandali. Weźmy za przykład, pierwszą z siedmiu inicjacji, inicjację wody. Wiąże się ona z wodą w wazie, naszymi pięcioma elementami ciała i pięcioma żeńskimi formami buddów.

Najpierw wycofujemy umysł z tworzenia przejawów wody i elementów ciała w zwyczajny sposób. Następuje to dzięki skupieniu się na ich pustce – całkowitej nieobecności niemożliwych, fikcyjnych sposobów istnienia. Następnie stwarzamy ich przejaw w czystej formie, jako pięciu żeńskich buddów, w objęciach swoich partnerów. Nie jest ważne, żeby wizualizować wszystkie szczegóły. Najważniejsze jest usuniecie, wszelkich przeszkadzających uczuć związanych z błędnym postrzeganiem jakie możemy mieć w stosunku do sposobu istnienia wody i naszych elementów – takich jak na przykład, że woda posiada wrodzoną cechę złego smaku z powodu chloru, albo, że nasze ciało jest zawsze zbyt ciężkie, niezależnie od tego ile stracimy na wadze. Zamiast tego wytwarzamy odczucie, że woda i nasze elementy ciała są czystymi pojemnikami – reprezentowanymi przez żeńskie formy buddów – dla utrzymywania zdolności nadawania ekstatycznej świadomości pustki, kiedy dochodzi do kontaktu między nimi. Ażeby zintensyfikować to uczucie, nasz nauczyciel, Kalaczakra, rozpuszcza istoty głębokiej świadomości w wodzie i w naszych elementach ciała jako żeńskich buddach, tak jak to robił z nami jako Wadżrawegą, podczas pierwszego dnia właściwej inicjacji.

W tym momencie istnieją trzy grupy, złożone z pięciu żeńskich buddów – pięciu w mandali, pięciu, będących wodą w wazie i pięciu w elementach naszego ciała. Najpierw, tych pięciu w mandali przychodzi ze swoich miejsc i udziela inicjacji żeńskim buddom w wazie. Następnie, ci przekształcają się znowu w wodę, w pełni przygotowanej ażeby udzielić ekstatycznej świadomości pustki poprzez wrażenie dotyku. Pięciu żeńskich buddów jeszcze raz przybywa z mandali i dotyka wazą czubka naszej głowy. Doświadczamy ekstatycznej świadomości pustki, podczas gdy nektar z wazy, udziela inicjacji pięciu żeńskim buddom naszego ciała. Wtedy, nasz nauczyciel Kalaczakra, wodą z muszli kropi pięć miejsc naszego ciała i daje nam łyk do wypicia. Działa to jako okoliczność jeszcze bardziej zwiększająca naszą ekstatyczną świadomość pustki. W końcu, żeńscy buddowie w mandali emanują swoje repliki, które stapiają się z żeńskimi buddami naszego ciała, w ten sposób stabilizując doświadczenie.

Ta podstawowa struktura powtarza się we wszystkich siedmiu inicjacjach wychowujących dziecko. Buton podaje taką samą procedurę jak VII Dalaj Lama, z tym wyjątkiem, że nie wspomina o partnerach w połączeniu z żeńskimi buddami wody czy naszego ciała. Kongtrul w tym punkcie, dotyczącym postaci buddów wody idzie za przykładem Butona i w ogóle nie wspomina o elementach naszego ciała przekształcających się w żeńskich buddów na początku tej procedury. W jego wersji, żeńscy buddowie wody tylko rozpuścili w sobie istoty głębokiej świadomości i nic się nie mówi o otrzymaniu przez nich inicjacji czy o ponownym przekształceniu się ich w wodę w wazie. Specjalnie zaproszone postaci udzielające inicjacji, bez wzmianki o żeńskich buddach z mandalii, dotykają wazą naszej głowy i skrapiają pięć miejsc w ciele. Wzmianka o naszych elementach przekształcających się w pięciu żeńskich buddów, występuje tylko przy doświadczeniu ekstatycznej świadomości pustki i nic nie mówi się o ich partnerach. Specjalnie zaproszeni buddowie i bodhisattwowie, w formie pięciu żeńskich buddów bez partnerów – oraz bez emanacji pochodzących z mandali – rozpuszczają się w żeńskich buddach naszego ciała. Kiedy otrzymujemy inicjację Kalaczakry udzielaną według Butona albo Kongtrula, możemy albo wizualizować tylko tyle ile autor wyjaśnia albo uzupełnić szczegóły, o których nie mówi.

Jeżeli wszystkie te wizualizacje są zbyt trudne do wyobrażenia, najlepiej po prostu wytworzyć szczęśliwy stan umysłu i skupić się na takim rozumieniu pustki jaki posiadamy. Jeżeli czujemy się sfrustrowani z tego powodu, że nie jesteśmy w stanie nadążyć za wszystkimi krokami inicjacji i podchodzimy do całego procesu jako z natury zbyt skomplikowanego i niemożliwego do podążania, tracimy zdolność zasadzania nasion przyczyny dla przyszłej praktyki. Z tego też powodu jest niezwykle ważne, ażeby skoncentrować się na istocie procesu inicjacji – uzyskania świadomego doświadczenia ekstatycznej świadomości pustki i odczuwania z pełnym przekonaniem, że teraz uzyskujemy punkt odniesienia dla dalszej kultywacji w przyszłej medytacji. Jeżeli uczestniczymy jako zainteresowany obserwator, pomocnym jest pamiętanie o swoich nasionach podstawy i uzyskanie inspiracji z obserwowania ceremonii, tak aby umożliwić przyszły duchowy rozwój. Jeżeli skupiamy się na tym, że w inicjacjach tantrycznych nie ma nic magicznego czy dziwnego i dzięki temu czujemy się szczęśliwi, to dodajemy kilka cegiełek do takiej podstawy.

Istnieje kilka dodatkowych kroków w ostatniej z siedmiu inicjacji wychowujących dziecko – późniejsza inicjacja pozwolenia. Inicjacja ta, chociaż nosząca tę sama nazwę, nie jest tym samym co późniejsza ceremonia pozwolenia, która czasami odbywa się dodatkowego dnia, po zakończeniu całej inicjacji. W tym przypadku, po procedurach wspólnych dla poprzednich sześciu inicjacji, nasz nauczyciel, Kalaczakra, umieszcza przed naszym miejscem koło Dharmy, kładzie nam tekst na podołku i daje do potrzymania w prawej i lewej ręce, muszlę i dzwonek. Powtarzamy werset potwierdzający nasze zobowiązanie się do ćwiczenia metody i mądrości, esencji Dharmy, po to ażeby w pełni pomagać innym. Następnie przekształcamy się z żółtego buddy Głębokiej świadomości wadżry z czarną partnerką w pełną formę Kalaczakry z żółtą partnerką i otrzymujemy trzy główne mantry Kalaczakry, powtarzając trzy razy każdą. Ani Buton ani Kongtrul nie wspominają o tej transformacji. W końcu, dostajemy kolejno: lekarstwo do oczu, zwierciadło, łuk i strzały, które odpowiednio zasadzają nasiona uzyskiwania konceptualnego zrozumienia pustki, następujące po niem urzeczywistnienie tego, że wszystko jest jak iluzja oraz niekonceptualnej, bezpośredniej percepcji pustki podczas całkowitego wchłonięcia.

Następny krok dodany do późniejszej inicjacji pozwolenia jest inicjacją mistrza wadżry. Nie należy jej mylić z wielką inicjacja mistrza wadżry, będącą ostatnim zbiorem inicjacji udzielanych po najwyższych czterech inicjacjach kiedy inicjacja Kalaczakry zostaje udzielana w najpełniejszej formie. Inicjacja mistrza wadżry doprowadza do wytworzenia ścisłej więzi ciała, mowy i umysłu. W tym przypadku używa się wadżry i dzwonka. My sami i wadżra przekształcamy się w niebieskich Wadżrasattwów, a dzwonek w niebieską Pradżniaparamitę. Nikt nie ma partnerów. Nauczyciel, Kalaczakra, rozpuszcza istoty głębokiej świadomości w naszej trójce. Pięciu żeńskich buddów udziela inicjacji Wadżrasattwie i Pradżniaparamicie, którzy byli wadżrą i dzwonkiem, po czym ponownie przekształcają się oni w te rytualne przedmioty. Następnie dostajemy do potrzymania wadżrę i dzwonek na znak ścisłych związków naszego umysłu i mowy. Trzymanie wadżry symbolizuje ścisłą więź naszego umysłu z ekstatyczną głęboką świadomością pustki, a dzwonka reprezentuje ścisły związek naszej mowy z nauczaniem tego urzeczywistnienia pustki. Traktując swoje ciało w formie Wadżrasattwy, jako naturalny przejaw ekstatycznej, głębokiej świadomości pustki, nawiązujemy ścisły związek z tym przejawem. Doświadczanie ekstatycznej świadomości pustki i pamiętanie o tych trzech rodzajach ścisłej więzi upoważnia nas do aktualizowania ich w przyszłości.

Według Butona następuje transformacja dzwonka w żółtą Wiśwamatę, którą zwykle zastępuje niebieska Pradżniaparamita, tak jak widzieliśmy to w ceremonii przygotowawczej. Nie wspomina on o naszym przekształceniu się w Wadżrasattwę, aż do mementu kiedy nawiązujemy ścisły związek ciała. Wtedy powstajemy jako para, obejmując Wiśwamatę, a nie jako pojedyncza forma. Kongtrul skraca inicjację mistrza wadżry i nie wymienia wadżry, dzwonka czy nas samych. Ponad to, opisuje tylko nawiązanie ścisłych związków umysłu i mowy, a nie ciała.

Ze wszystkich dotąd opisanych inicjacji, inicjacja mistrza wadżry w największym stopniu wymaga zobowiązania przestrzegania ślubowań tantrycznych i ściśle wiążących praktyk. Z dziewiętnastu ściśle wiążących praktyk wspólnych dla wszystkich systemów anuttarajogi, utrzymywanie ścisłych związków umysłu i ciała, nawiązanych podczas tej inicjacji, stanowi pierwsze trzy z czterech praktyk, stwarzających ścisłą więź z cechą rodziny Akszobhji – głębokiej świadomości sfery rzeczywistości. Dlatego też podczas rytuału Kalaczakry, w celu oczyszczenia kropli głębokiej świadomości, inicjacja mistrza wadżry zawiera się w późniejszej inicjacji pozwolenia. Nasz nauczyciel, Kalaczakra, zakańcza tą siódmą inicjację wychowującą dziecko, wyjaśniając nietypowe praktyki, specyficzne tylko dla systemu Kalaczakry, które stwarzają ścisłe związki z sześcioma rodzinami Buddy.

W końcu, nasz nauczyciel, Kalaczakra, tłumaczy że cały zestaw inicjacji upoważnia nas do praktyki stanu stwarzania, a następnie podaje astrologiczne aspekty czasu i daty udzielania inicjacji. Wyjaśniając czternaście głównych ślubowań tantrycznych Kalaczakry, opisuje procedurę ich przywrócenia w przypadku całkowitej ich utraty. Metoda ta polega na powtórzeniu 36 000 razy mantry rodziny tego buddy, z którym mamy najsilniejszy związek, wskazany podczas rzucania kwiatu na mandalę, dzień wcześniej. Następnie musimy ponownie przyjąć siedem inicjacji wychowujących dziecko. Może się to odbyć albo podczas inicjacji udzielonej przez mistrza tantrycznego albo, jeżeli zakończyliśmy odosobnienie Kalaczakry, podczas którego wypowiedzieliśmy setki tysięcy mantr, podczas ceremonii samo-inicjacji, przeprowadzonej przez nas samych. Trzy razy potwierdzamy swoją zgodę wykonywania tej procedury a następnie, na zakończenie ofiarowujemy mandalę.

Jeżeli otrzymaliśmy inicjację z tradycji gelug, jako praktykujący rozpoczynamy codzienny program jogi sześciu sesji, ażeby pielęgnować nasiona przyczyny i wzmocnić rozpoczęte podczas inicjacji oczyszczenie. Jeżeli uzyskaliśmy inicjację w innej tradycji, po prosu utrzymujemy ślubowania i wykonujemy ściśle wiążące praktyki, co prowadzi do tego samego skutku. W każdym przypadku, poświęcamy życie temu ciągłemu procesowi poprzez skupianie się każdego dnia i nocy na ekstatycznej świadomości pustki. Jest to najważniejsze, szczególnie wtedy, kiedy czujemy stres albo gorączkę przeszkadzających emocji. Powracając do naszej podstawy przejrzystego światła i następnie powstając jako Kalaczakra, utrzymujemy w życiu stały kierunek prowadzący do oświecenia i pełnej zdolności pomagania innym.

Jeżeli uczestniczymy w inicjacji Kalaczakry jako obserwator, ważne jest ażeby nie zapomnieć tego doświadczenia. Chociaż formalnie nie zobowiązaliśmy się do codziennej praktyk, jeżeli weźmiemy przykład z obywateli Szambali, którzy zjednoczyli się w mandali Kalaczakry, ażeby stworzyć jedną kastę, uzyskamy trwałe korzyści. Niezwykle pomocne jest złożenie zobowiązania do tworzenia pokoju i harmonii na świecie oraz do przestrzegania etycznych nauk religii, którą wyznajemy. Dzięki takiemu zobowiązaniu, inicjacja Kalaczakry, na każdym wywiera głęboki pozytywny wpływ.