సురక్షితమైన దిశ (ఆశ్రయం)

మనం బౌద్ధమతాన్ని చేరుకున్నప్పుడు, ప్రాథమికంగా మనం పని చేస్తున్నది కొంత స్థాయి సొంత-పరివర్తన. సొంత-పరివర్తన అనేది భయపెట్టే విషయం అయి ఉండొచ్చు. మనం నిన్న భయం గురించి కొంచెం మాట్లాడాము. మారకుండా ఉండటానికి, మనం గోడలను పైకి ఉంచుతాము. అప్పుడు, గోడలు పైకి లేవడంతో, మనం బౌద్ధమతాన్ని ఒక రకమైన మళ్లింపుగా, ఒక రకమైన క్రీడగా లేదా అభిరుచిగా చూస్తాము. మనం బౌద్ధమత అభ్యాసాన్ని మన జీవితాలతో పూర్తిగా సంబంధం లేని విషయంగా చూస్తాము.

కొంతకాలంగా బౌద్ధమతంతో సంబంధం ఉన్న వ్యక్తులను ఇలా మనం "మీ అభ్యాసం ఏమిటి?" అని అడిగినప్పుడు ఇది చాలా ఆసక్తికరంగా ఉంటుంది, ఎక్కువగా వాళ్ళు తమ అభ్యాసంలో ప్రతిరోజూ ఏదో ఒక విధమైన ఆచారంగా చేస్తున్నారని చెబుతారు, ఇది వారు తాంత్రిక దీక్ష తీసుకోవడం నుంచి వస్తుంది. వాళ్ళు ప్రతిరోజూ ఏదో ఒకటి పఠించాలి మరియు అదే వారి అభ్యాసం. బహుశా వాళ్ళు దానిని క్రైస్తవ మార్గంలో కూడా చూసి ఉండొచ్చు: "నేను ప్రతిరోజూ నా ప్రార్థనలు చెయ్యాలి.” అనే లాగా. నిజానికి చాలా మంది ఈ ఆచార గ్రంథాలను వారి "ప్రార్థనలు" అని పిలుస్తారు. మనం ఈ వీకెండ్‌లో ఒక చిత్రాన్ని గీస్ రూపకాన్ని ఉపయోగిస్తున్నందున, "ఉండాలి" అనే భావంతో వ్యవహరించే పెయింటింగ్ వైపు కొన్ని బ్రష్ స్ట్రోక్ లను ఇక్కడ ఇవ్వవచ్చు - "నేను నా ప్రార్థనలు చెప్పాలి, ఎందుకంటే నేను మంచి వ్యక్తిగా ఉండాలనుకుంటున్నాను, ఎందుకంటే నేను అలా చేస్తానని వాగ్దానం చేశాను..." అప్పుడు మనమందరం భగవంతుడు, గురువు అనే భావనతో నిమగ్నమై ఉంటాం.

ఇప్పుడు మనం పెయింటింగ్ యొక్క అనేక భాగాలపై చిన్న స్ట్రోక్‌లను ఇవ్వడం ప్రారంభిస్తాము. మనం అలాంటి కొన్ని రకాల తాంత్రిక ఆచారాలు చెయ్యకపోయినా, బహుశా మనం అదే విధంగా సాష్టాంగ నమస్కారాలు లేదా ఇంకేదైనా అభ్యాసం చేస్తున్నాము. నేను చెప్పినట్లుగా, వాటిని క్రీడ లేదా అభిరుచిగా చెయ్యడం చాలా సులభం; ఇది మన అంతర్గత వాస్తవికతకు చాలా భిన్నంగా ఉంటుంది. ఇంకొక మాటలో చెప్పాలంటే, మనం మన "ప్రాక్టీస్" ను ఒక బాధ్యతగా చేస్తామని చెబుతాము - "నేను చెయ్యబోతున్నానని చెప్పినందున నేను చెయ్యవలసిన పని" - లేదా మన జీవితాలకు నిజంగా సంబంధం లేని ఒక రకమైన క్రీడ లేదా అభిరుచిగా - "మరియు అది నా అభ్యాసం!"

బౌద్ధమతాన్ని పాటించడంలో ఇది పెద్ద తప్పు. చాలా మంది ప్రజలు ఆ స్థాయిలో చాలా సంవత్సరాలుగా బౌద్ధమతంతో సంబంధం కలిగి ఉన్నారు అయినప్పటికీ, ఆ తప్పు అభిప్రాయంతో, వాళ్ళు తక్కువ ప్రయోజనాన్ని మాత్రమే పొందుతారు. కొంత ప్రయోజనం ఉండవచ్చు; ఖచ్చితంగా, నేను దానిని తిరస్కరించను. కానీ ఇది అంత గొప్పది కాదు. మనం లేదా ఇంకొకరు - సాధారణంగా ఇది ఇంకొకరు - "నా అభ్యాసం కరుణ, శూన్యత, అశాశ్వతత మరియు మొదలైనవి" అని చెప్పినప్పుడు, కొంతమందికి వింత ప్రతిచర్యలు ఉంటాయి. మనం ఆచారాలను మన అభ్యాసంగా చేస్తుంటే మరియు ఎవరైనా మనకు అలా చెబితే, ఈ వ్యక్తి నటనగా మరియు చాలా గర్వంగా ఉన్నాడని మనం అనుకోవచ్చు, మరియు ఒక కోణంలో, ఆచార పద్ధతులు చేసినందుకు మనల్ని అణచివేయడం మరియు విమర్శించడంలా ఉంటుంది. ఒక కోణంలో, మనం దీన్ని దాదాపు బెదిరింపుగా చూస్తాము.

మళ్ళీ, ఇది గోడల లోపల ఉన్న ఘనమైన "నేను" అనే అపోహకు తిరిగి వస్తుంది, ఈ వివిధ ఆచార సూత్రాలన్నింటినీ చదువుతుంది, దాదాపు ఆ గోడలను బలోపేతం చెయ్యడానికి ఒక మార్గంగా. గోడల లోపల ఉండటం ద్వారా, మనల్ని మరియు మన జీవితాలను ఎదుర్కోవాల్సిన అవసరం లేకుండా మనం అలా చేస్తున్నాము. మనం ఆచారాలతో చాలా బిజీగా ఉంటాము, అలా మనం ఇతరులతో లేదా మనతో వ్యవహరించాల్సిన అవసరం ఉండదు. కొంతమంది ఉదయం నిద్రలేచి రోజంతా ఆడుకుంటూ రేడియో లేదా ఒక రకమైన సంగీతాన్ని ఎలా వింటారో మీకు తెలుసు. చాలా మంది ఇప్పుడు రోజంతా ఇయర్ ఫోన్ లు మరియు వాక్ మాన్ తో వారి చెవులలో సంగీతాన్ని వింటూ ఉన్నారు. ఇది స్పృహలో లేనప్పటికీ, దీని ప్రభావం ఏమిటంటే, వాళ్లు నిజంగా దీని గురించి ఆలోచించాల్సిన అవసరం లేదు లేదా తమతో ఒంటరిగా ఉండాల్సిన అవసరం లేదు. ఒంటరితనంతో పనిచెయ్యడానికి ఇది ఒక విచిత్రమైన మార్గం, కానీ ఏమైనప్పటికీ పాశ్చాత్య జీవన శైలి ఉన్న వ్యక్తులుగా దాని అర్థం ఏమిటో మనకు తెలుసు. నిజానికి, అటువంటి అలవాట్లు మన మనస్సులను మరియు మన జీవితాలను ఎప్పుడైనా తీవ్రంగా చూడకుండా మనల్ని మారుస్తాయి.

బౌద్ధమత అభ్యాసంతో అదే రకమైన నమూనాను అనుసరించడం చాలా సులభం. మనం ఒక ఆచారం చేస్తాము లేదా మనం రోజంతా ఒక మంత్రం చెబుతాము, ఇది రోజంతా సంగీతం కలిగి ఉండటంతో సమానంగా ఉంటుంది. ఇది నిజంగా మనలో లోతైన భాగాన్ని తాకడం లేదు. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, మనం ఆ అభ్యాసాన్ని ఇంకొక గోడగా ఉపయోగిస్తున్నాము; ఇది మన చుట్టూ ఉన్న పెద్ద గోడ యొక్క ఇంకొక పొర. మన అభ్యాసంలో మనం చాలా అధునాతనంగా మారినప్పటికీ - మండలాలు మరియు దేవతలు మరియు అలాంటి విషయాల పరంగా మనం రోజంతా అన్ని రకాల విషయాలను ఊహించుకుంటున్నామని అనుకుందాం - దానిని ఇంకొక గోడగా ఉపయోగించడం చాలా సులభం, కాబట్టి మనం నిజానికి జీవితంతో సంబంధం కలిగి ఉండాల్సిన అవసరం లేదు. మన అభ్యాసం యొక్క ప్రాథమిక నిర్మాణంగా ఉండటం చాలా ముఖ్యం అని నేను అనుకుంటున్నాను, మన జీవితాల బయట మనం ఒక గంట లేదా ఎంతసేపు ఉన్నా మనం ప్రతిరోజూ అలానే చేస్తాము. మన జీవితాలు మన అభ్యాసంగా ఉండాలి.

మన జీవితాలను మన ఆచరణగా మార్చుకోవాలంటే, మనం బుద్ధుని బోధనల యొక్క ప్రాథమిక అర్ధానికి తిరిగి వెళ్ళాలి, అవి నాలుగు ఉత్తమమైన సత్యాలు, జీవితంలోని నాలుగు వాస్తవాలు. వాటిని చాలా సీరియస్‌గా తీసుకోవడం చాలా అవసరం. ఈ సత్యాలలో మొదటిది, మనం నిన్న రాత్రి రూపొందించినట్లుగా, "జీవితం అనేది కష్టం." "ప్రతిదీ బాధ" అని మీరు చెప్పవచ్చు, కానీ అది చాలా అసౌకర్య మార్గం. "జీవితం అనేది కష్టం" అని చెప్పడం చాలా సందర్భోచితంగా ఉంటుంది.

ఇక్కడ విషయం ఏమిటంటే, ఆ వాస్తవాన్ని ఎదుర్కోవడం మరియు జీవితం కష్టమని అంగీకరించడం చాలా అవసరం. కొన్నిసార్లు, మనం దాని గురించి తిరస్కరించే స్థితిలో ఉంటాము. లేదా, గోడలను ఉంచడం, మనం సైద్ధాంతిక పదాలలో చెప్పాము, "అవును, ఈ బాధలన్నీ ఉన్నాయి," కానీ మనం నిజంగా ఆ నిజాన్ని మనకు వర్తింపజేయము మరియు మన సొంత జీవితంలో నిజం అని చూడము. మనం ఆనందాన్ని కనిపెట్టడానికి ప్రయత్నించడంలో మునిగిపోతాము. మనం ఈ రోజు తర్వాత లేదా రేపు ఈ పూర్తి ఆనందం సమస్యను చర్చిస్తాము మరియు బౌద్ధ అభ్యాసకుడిగా ఉన్నప్పుడు సంతోషంగా ఉండటం సరైందా కాదా అని. పాశ్చాత్య అభ్యాసకులకు ఇది ఇంకొక సున్నితమైన అంశం మరియు రాజీపడటంలో మనకు చాలా ఇబ్బంది ఉంటుంది. కానీ, ప్రస్తుతానికి దీన్ని వదిలేద్దాం.

చాలా మంది వ్యక్తులు, ముఖ్యంగా మహిళలు, కానీ మహిళలకు మాత్రమే పరిమితం కాకుండా, జీవితంలో కష్టమైన పరిస్థితులలో తమను తాము పడేసుకుంటారు, ఉదాహరణకు పిల్లలను జాగ్రత్తగా చూసుకోవాల్సి రావడం, ఇంటిని జాగ్రత్తగా చూసుకోవాల్సి రావడం, పని కూడా చేస్తూ ఉంటారు. కొన్నిసార్లు వారు తమ భర్తతో లేదా వారి జీవితంలో పురుషుడితో చాలా ఇబ్బందిని ఎదుర్కుంటారు, ఎందుకంటే అతను సహాయం చెయ్యడు లేదా ఆ పరిస్థితి యొక్క కష్టాన్ని అతను అభినందించడు. ఎక్కువగా, పురుషుడు స్త్రీ పరిస్థితితో సంబంధం కలిగి ఉండటం చాలా కష్టం, ఎందుకంటే, "చెప్పు, సమస్య ఏమిటి?" అని అడగడం, ఆ తర్వాత అతను దానిని విరిగిన పరిష్కరించాలనుకుంటాడు. ఈ పరిస్థితిలో మహిళ వెతుకుతోంది నిజంగా అది కాదు. తరచుగా ఆమె వెతుకుతున్నది కష్టాన్ని అంగీకరించడం మరియు కొంత సానుభూతి ఇవ్వడం, "ఓహ్, నీకేంటి ఇలా జరుగుతుంది" అనే అర్థంలో, కానీ కొంత భావోద్వేగ సపోర్ట్ మరియు అవగాహన యొక్క అర్థంలో సానుభూతి కోరుకుంటుంది. ఇది ఔదార్యం యొక్క నిజమైన అభ్యాసం, మొదటి పరమిత లేదా సుదూర వైఖరి.

ఇక్కడ చాలా సందర్భోచితంగా ఉన్న ఇంకొక విషయం భారతీయ మాస్టర్ శాంతిదేవ నుంచి, అతను చెప్పాడు, మరియు నేను అతనిని పారాఫ్రేజ్ చేస్తున్నాను, "నువ్వు నిజంగా దేనికైనా సాధారణ జీవుల మీద ఆధారపడలేరు, ఎందుకంటే అతను పిల్లవాడు మరియు అపరిపక్వత ఎప్పుడూ మిమ్మల్ని నిరాశపరుస్తుంది." థాంక్యూ శాంతిదేవా! ఇది చాలా ఇళ్లలోని పరిస్థితులకు సంబంధించినది, ఎందుకంటే భర్త తరచుగా స్త్రీ కోరుకునే సపోర్ట్‌ని నిజంగా అందించలేడు. మొదటి ఉత్తమమైన సత్యం గురించి ఇక్కడ మన చర్చకు ఇది సంబంధితంగా ఉంటుంది, ఎందుకంటే ఇల్లు మరియు పిల్లలను నిర్వహించే స్త్రీ పరిస్థితి "జీవితం కష్టం" కు ఒక ఉదాహరణ మాత్రమే. పురుషులకు కూడా జీవితంలో కష్టం, ఇంటికి ఆర్థిక భద్రతను అందించడం మరియు ఏదో ఒక విధంగా ప్రతి ఒక్కరినీ మరియు ప్రతిదీ రక్షించే విషయంలో బాధ్యతను అనుభవిస్తున్నాను. అది కూడా కష్టమే.

మనం ఈ మొదటి ఉత్తమమైన సత్యం గురించి మాట్లాడేటప్పుడు, మనం తిరస్కరణ స్థితిలో ఉండకుండా మరియు అది నిజంగా మనకు సంబంధించినదిగా అనిపించేలా దాని గురించి ఎలా మాట్లాడగలం? మన జీవితం కష్టం మరియు సాధారణంగా జీవితం కష్టం అనే వాస్తవానికి ఒక రకమైన భావోద్వేగ సపోర్ట్ మరియు అవగాహన పొందడానికి ఈ డ్రైవ్ ను ఏదో ఒక విధంగా సంతృప్తి పరచడం మనకు అవసరమని నేను భావిస్తున్నాను.

ఇక్కడ ప్రశ్న ఏమిటంటే, ఆ సానుభూతితో కూడిన అవగాహన మరియు సపోర్ట్ కోసం మనం ఎవరి దగ్గరకు వెళ్తాము? మనం సాధారణ జీవుల వైపు వెళ్తే, వారికి వారి సొంత సమస్యలు ఉంటాయి మరియు వారి నుంచి సపోర్ట్ పొందడం కష్టం. ఇది మనల్ని ఆశ్రయం అనే విషయానికి తీసుకువస్తుంది. "ఆశ్రయం" అనే పదాన్ని నేను నిజంగా ఇష్టపడను, ఎందుకంటే ఇది చాలా నిష్క్రియాత్మకంగా ఉందని నేను అనుకుంటాను. మన జీవితంలో సురక్షితమైన మరియు సానుకూల దిశను ఉంచే మంచి చురుకైన ప్రక్రియగా నేను ఎప్పుడూ అనుకుంటాను. మనకు నిజంగా సానుభూతితో సపోర్ట్ చెయ్యగల దేని వైపైనా మనం వెళ్లాలనుకుంటే, ఒక బౌద్ధుడిగా, ఆశ్రయం సందర్భంలో, మనం మూడు రత్నాలు - బుద్ధులు, వారి బోధనలు మరియు విజయాలు - అంటే ధర్మం - మరియు సంఘ సమాజం వైపు వెళ్తాము.

పాశ్చాత్య దేశాలలో, మనం "సంఘ" అనే పదాన్ని పూర్తిగా బౌద్ధం కాని పద్ధతిలో ఉపయోగించడం ప్రారంభించాము, ఇది చర్చి యొక్క సంఘానికి సమానంగా ఉంటుంది. బౌద్ధమత కేంద్రానికి వెళ్ళే ఇతర వ్యక్తులను అర్థం చేసుకోవడానికి మనం దీన్ని ఉపయోగిస్తాము. అది అసలు అర్థం కాదు. ఏదేమైనా, మన బౌద్ధమత సమాజంలోని మిగతా సభ్యులు ఆశ్రయం పొందే వస్తువులు కానప్పటికీ, ఈ జీవిత సందర్భంలో మనం వారి నుంచి కొంత మొత్తంలో సాంగత్యాన్ని పొందవచ్చు మరియు ఇది అంగీకరించడం కష్టం - నా జీవితం కష్టం, సాధారణంగా జీవితం ఏమీ కష్టం కాదు.

అలాగే, రెండవ, మూడవ మరియు నాల్గవ ఉత్తమమైన సత్యాల విషయాలను పరిష్కరించడానికి సాధారణంగా పురుష మార్గంగా కనిపిస్తాయి: "మనం కారణాన్ని కనుగొంటాము మరియు ఆ తర్వాత ఆ సమస్యను పరిష్కస్తాము," విరిగిన పైపును పరిష్కరించడం లాంటిది. కానీ, ఈ మరింత స్త్రీ విధానం యొక్క సందర్భంలో మనం దీన్ని చెయ్యాలి, ఇది జీవితం కష్టమని అంగీకరించడం మరియు సపోర్ట్ ఇవ్వడం. ఇది కష్టం . మనం పురుషులైనా, స్త్రీలైనా రెండింటి కలయిక అవసరం. లింగం ఒక ప్రత్యేక దృక్పథాన్ని నిర్ణయిస్తుందని మనం అనుకోకూడదు.

ఆ సపోర్ట్ మనకు ఎలా లభిస్తుంది? మన బౌద్ధమత సమాజంలోని మిగతా సభ్యుల వైపు వెళ్లడం, ఒక స్థాయిలో బాగుంటుంది. కానీ తరచుగా మన సమాజంలోని ప్రజలు భయంకరమైన పరిణతి చెందరని మనం కనిపెడతాము మరియు దానితో మనం తీర్పు ఇస్తాము; మనం ఒకరికొకరు మూసివేయబడతాము. అనేక పాశ్చాత్య బౌద్ధమత సమాజాలలో, ప్రజలు చాలా బలమైన గోడలను కలిగి ఉన్నారు, ఎందుకంటే ప్రజలు ఏదో ఒక విధంగా చాలా పవిత్రమైన మరియు ఆధ్యాత్మికంగా అభివృద్ధి చెందిన చిత్రాన్ని ప్రదర్శించాల్సిన అవసరం ఉందని భావిస్తారు. కాబట్టి, తరచుగా, మనం ఒక ఉపన్యాసానికి హాజరు కావడానికి లేదా కలిసి ఒక విధమైన ఆచారం చెయ్యడానికి లేదా కలిసి ధ్యానం చెయ్యడానికి కలిసి వస్తాము, ఆ తర్వాత అందరూ బయలుదేరుతారు మరియు సమూహంలో ప్రాక్టీస్ చెయ్యడం అంటే అదేనని మనం భావిస్తాము - కలిసి కూర్చోవడం లేదా కలిసి ఒక మంత్రాన్ని చదవడం, వ్యక్తిగతంగా ప్రాక్టీస్ చెయ్యడం అంటే అదేనని అనుకోవడం. వాస్తవానికి, బౌద్ధమత సమూహంలో అభ్యాసం కోసం నిజమైన దృష్టి ఒకరితో ఒకరు స్నేహపూర్వకంగా ఉండటం, ఒకరికొకరు సహాయపడటం, అర్థం చేసుకోవడం మరియు బహిరంగంగా మరియు ప్రేమతో ఉండటం. మనం సమూహ అభ్యాసంగా దానిపై దృష్టి పెడుతుంటే, నిజానికి, అది జీవిత కష్టం మరియు మనమందరం ఆ సత్యం యొక్క పరిమితులలో మనపై పని చేస్తున్నాము అనే వాస్తవం నేపథ్యంలో మనం ఒకరి నుంచి ఒకరు ఒక రకమైన భావోద్వేగ సపోర్ట్ ను పొందవచ్చు. కానీ ఇప్పటికీ, మనం సాధారణ జీవుల మరియు కొన్నిసార్లు వేరొకరికి ఆ స్థాయి సపోర్ట్ ను అందించడం చాలా కష్టం.

మనం అసలు సంఘ ఆశ్రయాన్ని చూస్తే, అది ఆర్య జీవులను సూచిస్తుంది, శూన్యత యొక్క సంభావిత జ్ఞానం లేని వారికి. అది చాలా తేడాను కలిగిస్తుంది, కదా? అలాంటి వ్యక్తులు ఇంకా బాధల నుంచి తమను తాము విముక్తి చేసుకోనప్పటికీ, వాళ్ళు చాలా బలహీనమైన అహంలో ఉండబోతున్నారు, అలా వాళ్ళు మనకు చాలా సులభంగా ఒక రకమైన సపోర్ట్ ను అందించగలరు. కానీ మన చుట్టూ చాలా మంది ఆర్యులు లేరు, కదా?

అప్పుడు బహుశా మనం ఈ రకమైన సపోర్ట్ ను అందించడానికి బుద్ధ శరణార్థి వైపు వెళ్లవచ్చు. "బుద్ధుడు నన్ను అర్థం చేసుకున్నాడు; బుద్ధుడు నా జీవిత కష్టాలను అర్థం చేసుకున్నాడు. ఇది ఖచ్చితంగా ఒక నిర్దిష్ట ఓదార్పును అందిస్తుంది. ఇది క్రైస్తవ మతంలో "యేసు నన్ను ప్రేమిస్తున్నాడు" అనే మాట ద్వారా పోషించిన పనిని గుర్తుచేస్తుంది. యేసు నన్ను ప్రేమిస్తే, నేను అంత భయంకరంగా ఉండలేను. యేసు నన్ను ప్రేమిస్తున్నాడని మనం ఎంత ఎక్కువగా విశ్వసిస్తున్నామో, మానవులుగా మన విలువను ఒక నిర్దిష్ట రకమైన బలోపేతం చేస్తుంది, ఇది మన జీవితాలతో వ్యవహరించడానికి మనకు బలాన్ని ఇస్తుంది. ఏదో ఒక విధంగా, నా కుక్క నన్ను ప్రేమిస్తుందనే నిజంతో ఇది సరిపోదు!

బుద్ధుడి పట్ల ఇదే రకమైన క్రైస్తవ వైఖరిని మనం ట్రాన్స్ఫర్ చెయ్యవచ్చు, "బుద్ధుడు నన్ను ప్రేమిస్తాడు, బుద్ధుడు నన్ను అర్థం చేసుకుంటాడు." అది మాకు ఒక రకమైన ఓదార్పు మరియు సపోర్ట్ ను ఇస్తుంది. ఇప్పుడు మనం ఇక్కడ చిత్రిస్తున్న బొమ్మలో ఆధ్యాత్మిక గురువు భాగంలో ఇంకొక స్ట్రోక్ ను గియ్యవచ్చు - మళ్ళీ సరైన ఆధ్యాత్మిక గురువు, ఎవరూ కాదు. నా ప్రధాన గురువు సెర్కాంగ్ రింపోచే నాకు బాగా గుర్తుంది. అతని అద్భుతమైన లక్షణాలలో ఒకటి ఏమిటంటే అతను ప్రతి ఒక్కరినీ సీరియస్ గా పరిగణించాడు. ప్రజలు అతనిని ఎంత అసంబద్ధంగా అభ్యర్థించినా - కొంతమంది నిజంగా వింత హిప్పీ వీధిలో నుంచి వచ్చి "నరోపా యొక్క ఆరు యోగాలు నాకు నేర్పండి" అని చెప్పినట్లుగా - ఈ వ్యక్తి ఎంత వింతగా ఉన్నా, రింపోచే అతన్ని తీవ్రంగా తీసుకున్నాడు. అతను చెప్పాడు, "ఓహ్ అది చాలా బాగుంది! ఈ అద్భుతమైన బోధనపై మీకు నిజంగా ఆసక్తి ఉంది మరియు మీరు నిజంగా దానిని నేర్చుకోవాలనుకుంటే, మీరు లోపల మిమ్మల్ని మీరు సిద్ధం చేసుకోవడం ద్వారా ప్రారంభించాలి. " అప్పుడు అతను అలాంటి వ్యక్తికి అతని లేదా ఆమె స్థాయికి తగినదాన్ని బోధిస్తాడు. అది వ్యక్తితో చాలా బాగా పనిచేసింది, ఎందుకంటే ఉపాధ్యాయుడు వాటిని తీవ్రంగా తీసుకుంటే, వాళ్ళు తమను తాము సీరియస్ గా పరిగణించడం ప్రారంభించవచ్చు.

"నా గురువు నన్ను అర్థం చేసుకుంటాడు మరియు నన్ను ప్రేమిస్తాడు" "బుద్ధుడు నన్ను అర్థం చేసుకుంటాడు మరియు నన్ను ప్రేమిస్తాడు" అనే దానికి సమాంతరంగా పనిచేస్తుందని మనం చూడవచ్చు. కానీ మనకు ఎప్పుడూ గురువుతో సన్నిహిత వ్యక్తిగత సంబంధాలు ఉండవు - బుద్ధుడి లాగానే. అలాగే, కొన్నిసార్లు మనకు పరిచయం ఉన్న ఉపాధ్యాయులు ఆదర్శవంతంగా అర్హత కలిగి ఉండరు. అయినప్పటికీ, మనం వారి వైపు చూస్తాము ఎందుకంటే "బుద్ధుడు నన్ను అర్థం చేసుకున్నాడు" లేదా "బుద్ధుడు నన్ను ప్రేమిస్తాడు" అని చెప్పడం కొంచెం సైద్ధాంతిక మరియు అందుకోలేనిదిగా అనిపిస్తుంది.

అందువల్ల మనం ఇంకొక స్థాయి ఆశ్రయానికి మారాలి. మనం బుద్ధుడు, ధర్మం మరియు సంఘం నుంచి సురక్షితమైన దిశను తీసుకోగలము, ఇది మనల్ని ఆధ్యాత్మిక మార్గంలో వెళ్ళడానికి దారితీసే ఒక రకమైన ప్రేరణగా ఉంటుంది; ఆ మార్గాన్ని అనుసరించడం ద్వారా మనం పొందే ఫలిత దశ నుంచి మనం కూడా ఆశ్రయం మరియు సురక్షితమైన దిశను తీసుకోవచ్చు. అంటే చివరికి మనం ఈ ఓదార్పుని, అవగాహనను మన నుంచి పొందాలి, ఎందుకంటే మనందరికీ బుద్ధ-ప్రకృతి సందర్భంలో, బుద్ధుడు, ధర్మం మరియు సంఘం యొక్క ఈ విముక్తి మరియు జ్ఞానోదయ స్థితికి చేరుకోవడానికి పూర్తి సామర్థ్యాలు ఉన్నాయి. ఇతరులకు మాత్రమే కాకుండా, మనకు కూడా ఆ అవగాహన మరియు సపోర్ట్ ను ఇవ్వడానికి మనకు అన్ని సామర్థ్యాలు ఉన్నాయి. ఇది నిజంగా చాలా ముఖ్యమైన విషయం అని నేను అనుకుంటున్నాను. నా సొంత అభివృద్ధిలో ఇది చాలా ముఖ్యమైనదిగా నేను కనిపెట్టాను.

శాంతిదేవుడు చెప్పాడు – మా అమ్మ కూడా చెప్పింది, "మీరు ఏదైనా సరిగ్గా చెయ్యాలనుకుంటే, మీరే చెయ్యండి. మీరు ఇంకొకరిని దీన్ని చెయ్యమని అడిగితే, వాళ్ళు మీరు కోరుకున్న విధంగా చెయ్యలేరు. " జీవిత కష్టం అనే వాస్తవాన్ని ఎదుర్కొనేందుకు మనకు అవసరమైన ఈ అవగాహన, ఈ గుర్తింపు మరియు ఓదార్పును పొందే విషయంలో కూడా అదే నిజం. మన గురించి మన సొంత అవగాహన, మన జీవిత పరిస్థితిని మన సొంత అంగీకారం మరియు ఆ పరిస్థితుల పరంగా మనపై మన సొంత దయ ద్వారా మనకు ఆ సపోర్ట్ ను ఇవ్వడం - మరియు మొత్తం ప్రక్రియలో తీర్పు ఇవ్వకుండా ఉండటం.

మనకు మనం తీర్పు ఇస్తే, మనం పెయింటింగ్ కు ఇంకొక స్ట్రోక్ ను జోడిస్తున్నాము, ఇలా "నేను దీన్ని చెయ్యాలి మరియు నేను అలా చెయ్యకూడదు మరియు నేను మంచిగా ఉండాలనుకుంటున్నాను, నేను చెడుగా ఉండటానికి ఇష్టపడను." మనకు ఆ వైఖరి ఉంటే, నిజానికి మనం మనల్ని చూసుకుంటూ, "నా జీవితం చాలా కష్టం. ఎందుకంటే నేను 'చెడ్డవాడిని'. నాలో ఏదో తప్పు ఉంది. " "నేను మంచిగా ఉండాలనుకుంటున్నాను, నేను చెడుగా ఉండటానికి ఇష్టపడను" అనే తీర్పు మార్గంలో మన జీవితాలను చూస్తే, మన జీవితం పరంగా మనల్ని మనం తీర్పు ఇస్తాము: "నా జీవితం కష్టం. నేను ఏదో తప్పు చేస్తున్నాను. నేను చెడ్డవాడిని. " మనల్ని మనం ఒక విధమైన భావోద్వేగ సపోర్ట్ ఇవ్వడానికి బదులుగా, మనల్ని మనం తిట్టుకోవడం మరియు తీర్పు ఇచ్చేటప్పుడు వేలు చూపడంలా ముగుస్తుంది. అది మనకు ఎటువంటి సపోర్ట్ ను ఇవ్వదు; ఇది మనకు అధ్వాన్నంగా అనిపిస్తుంది.

అయితే, మన నుంచి సానుభూతి పొందడం అంటే మనల్ని పిల్లల్లా చూడటం మరియు ఆ తర్వాత మన పరిస్థితి గురించి ఏమీ చెయ్యకపోవడం అని కాదు. స్పష్టంగా, ఒక మహిళ తన భర్త నుంచి సానుభూతి మరియు అవగాహనను కోరుకున్నప్పుడు, ఆమె కోరుకున్నది కేవలం అదే కాదు. అతను గిన్నెలు కడిగితే కూడా బాగుంటుంది! అదే విధంగా, ఎవరైనా కుక్కలా మన తలపై తట్టాలని మనం కోరుకోవచ్చు, కానీ మనకు కొంత నిజమైన సహాయం కూడా అవసరం. మన వైపు తిరగడం విషయంలో కూడా అదే విషయం నిజం. మనకు, ఒక వైపు, మన పట్ల అవగాహన మరియు వెచ్చగా ఉండాలి, కానీ విరిగిన పైపును మనమే పరిష్కరించుకోవాలి మరియు మన లోతైన అవసరాలను తీర్చడం గురించి ఏదైనా చెయ్యాలి.

ఈ మొత్తం విషయం చాలా క్లిష్టంగా ఉంది. ఇది చాలా సున్నితమైన విషయం. మంచి బాల్యం లేదా బాగా అర్థం చేసుకున్న తల్లిదండ్రులు లేని వ్యక్తుల ఉదాహరణ గురించి నేను ఆలోచిస్తున్నాను. అలాంటి వ్యక్తులు తరచుగా తల్లి లేదా తండ్రి అయినా తల్లిదండ్రుల ప్రత్యామ్నాయాల కోసం చూస్తున్నారు. వాళ్లు సంబంధాలలోకి వెళ్తారు మరియు ఆ తర్వాత తల్లి లేదా తండ్రిని తెలియకుండానే అవతలి వ్యక్తిపై ప్రొజెక్ట్ చేస్తారు మరియు అవతలి వ్యక్తి వారికి చిన్నతనంలో లేని అవగాహనను ఇవ్వాలని డిమాండ్ చేస్తారు.

ఈ రకమైన సమస్య ఉన్న వ్యక్తికి మనం ఎలా చూస్తాం? ఇవి చాలా న్యూరోటిక్ సంబంధాలు. మనం ఇలా చెప్పవచ్చు, "మీరు ఏమి చేస్తున్నారో దాని అపస్మారక నమూనాను చూడటానికి ప్రయత్నించండి మరియు మీరు ఎంత తెలివితక్కువ వారు మరియు మీరు ఎంత సమస్యలను ఎదుర్కుంటున్నారో తెలుసుకోండి మరియు దానిని ఆపండి!" ఒక కుక్క నేలను మురికిగా చేస్తే, కొంతమంది కుక్క ముక్కును దానిలో ఉంచి, "నువ్వు చేసిన గందరగోళాన్ని చూడు! ఆపు!" అని అంటారు. కానీ అది అలా పనిచెయ్యదు. బహుశా ఇది కుక్క విషయంలో పని చెయ్యవచ్చు, కానీ ఇది మనతో అంత చక్కగా పనిచెయ్యదు, ఎందుకంటే ఇది నేను చెడ్డ వ్యక్తిని అనే భావనను బలపరుస్తుంది మరియు ఇది అపరాధం మరియు కోరికను సృష్టిస్తుంది, "నేను మంచి అమ్మాయిగా ఉండాలనుకుంటున్నాను; నేను మంచి అబ్బాయిగా ఉండాలనుకుంటున్నాను. " ఈ తీర్పు విషయాలన్నీ ఘనమైన నా అనే ఈ ఆలోచన చుట్టూ తిరుగుతాయి.

మనం కొంచెం అధునాతన మానసిక పద్ధతులను పరిశీలిస్తే, ఈ వ్యక్తికి ప్రేమగల మరియు అర్థం చేసుకునే తల్లిదండ్రులను కలిగి ఉండటానికి అర్హులని అంగీకరించడం చాలా సహాయంగా ఉంటుంది. ప్రతి ఒక్కరికీ దానికి అర్హత ఉంటుంది మరియు వాళ్లు దాన్ని పొందలేకపోవడం నిజంగా కఠినమైన ఒప్పందం. మనస్తత్వవేత్త దానిని అంగీకరిస్తాడు, అలా ఆ వ్యక్తి కూడా దానిని గుర్తించవచ్చు మరియు అంగీకరించవచ్చు. జీవితం కష్టమని మరియు ముఖ్యంగా, మన జీవితం కష్టమని మనలో అంగీకరించడం సమాంతరంగా ఉంటుంది. మనకు బుద్ధుడు కావడానికి హక్కు ఉంది, ఎందుకంటే మనకు బుద్ధ-స్వభావం ఉంది.

ఆ అంగీకారం ఆధారంగా, మనం సాధారణంగా కనిపెట్టేది ఏమిటంటే, గతంలో మంచి తల్లిదండ్రులను కలిగి ఉండవలసిన అవసరం రూపాంతరం చెందుతుంది. వ్యక్తిగతంగా వేరొకరికి మంచి తల్లిదండ్రులుగా ఉండటం ద్వారా ఇది సంతృప్తి చెందుతుంది. ఇది నిజంగా పనిచేస్తుందని నా సొంత అనుభవం నుంచి నేను కనిపెట్టాను. మన జీవితం కష్టమని అంగీకరించడం ద్వారా మరియు ఒక కోణంలో ఆ గుర్తింపు ద్వారా మనకు కొంత భావోద్వేగ సపోర్ట్ ఇవ్వడం ద్వారా, మన జీవితంలోని కష్టాలను పరిష్కరించే ఈ పూర్తి ప్రక్రియలో నిజంగా చాలా స్వస్థత కలిగించేది ఇతరులకు ఆ గుర్తింపు మరియు అవగాహనను ఇవ్వడం. మనం చాలా నిజాయితీగా ఇతరులకు ఎంత ఎక్కువ ఇస్తే, మన సొంత జీవితంలో ఎదురయ్యే ఇబ్బందులను మనం అంతగా ఎదుర్కోగలుగుతాము మరియు నిజానికి, ఆ ఇబ్బందులు చాలా తక్కువ తీవ్రంగా మారతాయని మనం కనిపెడతాము. ఇది ఎప్పుడూ బయటకు వెళ్లి ఇతరుల కోసం పనులు చెయ్యడానికి ప్రయత్నిస్తున్న కంపల్సివ్ డూ-గుడర్ సామాజిక కార్యకర్త నుంచి చాలా భిన్నంగా ఉంటుంది, కానీ అతను తన సొంత జీవితాన్ని ఎప్పుడూ ఎదుర్కోడు. సాధారణంగా వారి వ్యక్తిగత జీవితం గందరగోళంగా ఉంటుంది. ఇవన్నీ చివరికి, మనల్ని మనం ఎలా ఆశ్రయిస్తాము అనే దానిపై ఆధారపడి వస్తాయి.

మన జీవితంలోని కష్టాలను అంగీకరించడానికి ఇప్పుడు కొన్ని క్షణాలు గడుపుదాం - మరియు దాని గురించి తీర్పు ఏమీ ఇవ్వకుండా ఉండండి. దానిని గుర్తించడానికి ప్రయత్నించండి. దానిని అంగీకరించడం అంటే దానిని ఎదుర్కోవడం అని అర్థం. గోడలతో కాదు. "ఇది నా బౌద్ధమతం" అని మనం చెప్పే ఒక రకమైన అభ్యాసంతో కాదు. మన గురించి మనం జాలిపడని విధంగా దీన్ని చెయ్యడం అని దీని అర్థం. అధిక భారంతో ఉన్న తల్లి తన భర్త తన దగ్గర నుంచి వెళ్లిపోవడం ఇష్టపడదు, "ఓహ్, పాపం నువ్వు, త్స్ త్స్ త్స్" మరియు ఆమె కోసం జాలిపడండి, మనం కూడా మన కోసం అలా చెయ్యాలనుకోవడం లేదు.

మనం ఇక్కడ మాట్లాడుతున్న ఈ రకమైన అంగీకారం చాలా సున్నితమైనది. ఇది "అక్కడ ఉండటం" లాంటిది - ఈ వింత మార్గాన్ని మనం ఊహించగలిగితే, మనతో "అక్కడ ఉండటం". మనం చాలా అనారోగ్యంతో ఉంటే, ఎవరైనా వచ్చి "ఓహ్, ఏమైంది నీకు" అని అనడం మరియు మమ్మల్ని అలా చూడడం మనకు ఇష్టం లేదు. నిజంగా సహాయపడేది ఏమిటంటే, ఎవరైనా మన అనారోగ్యానికి భయపడకపోవడం మరియు అక్కడ కూర్చుని మన చేతిని పట్టుకుని మమ్మల్ని తోడుగా ఉంచే సామర్థ్యం కలిగి ఉండటం. దాని భావన శూన్యతను అర్థం చేసుకోవడానికి పూర్తిగా విరుద్ధంగా ఉన్నప్పటికీ, భావోద్వేగ స్థాయిలో మనం చెయ్యాల్సింది ఏమిటంటే, భయపడకుండా మరియు మన సానుభూతి లేదా సొంత-జాలి యొక్క భావనను ఏదో ఒక విధంగా నాటకీయంగా చూపించాలని భావించకుండా, మన సొంత చేతిని పట్టుకోవడం. దీన్ని ప్రయత్నిద్దాం రండి.

[ప్రాక్టీస్ కోసం ఆగండి]

మనం ఇప్పుడే చేసినట్లుగా ఈ అభ్యాసాన్ని నైరూప్యంగా చెయ్యడం కొంచెం కష్టంగా అనిపించవచ్చు, కాబట్టి మనం ఈ అభ్యాసాన్ని "దెయ్యానికి ఆహారం ఇవ్వడం" పద్ధతిలో చెయ్యవచ్చు. మనలో ఉన్న వివిధ సమస్యలను మనలో ఒక రకమైన దెయ్యంగా చూడవచ్చు. ఈ దెయ్యం ఎలా ఉంటుందో మరియు దాని లక్షణాల గురించి మనం ఒక రకమైన అనుభూతిని పొందడానికి ప్రయత్నించవచ్చు - ఒక రకమైన సానుభూతిని కోరుకునే ఈ దెయ్యం, ఉదాహరణకు: "నా జీవితం చాలా కష్టం. నాకు చాలా బాధ్యతలు ఉన్నాయి. నేను చెయ్యాల్సింది చాలా ఉంది. నాకు తగినంత సమయం లేదు; నాకు తగినంత శక్తి లేదు; నాకు తగినంత సపోర్ట్ లేదు ..." లాగా ఉండవచ్చు.

ముందుగా, ఆ దెయ్యం ఎలా ఉంటుందో మనల్ని మనం ప్రశ్నించుకుంటాము? ఆ దెయ్యం ఎలా ఉంటుందో మనకు ఒక రకమైన ఐడియా ఉన్నప్పుడు, ఆ దెయ్యాన్ని బయటికి పంపుతాము మరియు దెయ్యం మన ముందు ఒక కుషన్ మీద కూర్చుంటుంది. అప్పుడు మనం ఆ దెయ్యాన్ని అడుగుతాము, "నీకు ఏమి కావాలి?" అని. మనం కుషన్ మీద కూర్చుని ఆ ప్రశ్నకు సమాధానం ఇవ్వవచ్చు లేదా మన ఊహలలో అలా చెయ్యవచ్చు: "నాకు అర్థం కావాలి; నాకు సపోర్ట్ కావాలి; జీవితంలో నాకు ఎదురయ్యే ఇబ్బందులను అంగీకరించాలని నేను కోరుకుంటున్నాను. అప్పుడు మనం కూర్చున్న స్థానం నుంచి, దెయ్యానికి ఆహారం ఇవ్వాలని మనం ఊహించుకుంటాము. మనం సపోర్ట్ ఇస్తాము; మనం అవగాహన ఇస్తాము; మనం దెయ్యానికి నాన్ జడ్జిమెంటల్ అంగీకారం ఇస్తాము - దానికి కావలసింది.

అలా చెయ్యడం ద్వారా, కేవలం కూర్చుని నైరూప్యంగా చెయ్యడానికి ప్రయత్నించడం కంటే మనకు సపోర్ట్ ఇవ్వడానికి ఇది చాలా ప్రభావవంతమైన పద్ధతి అని మనం కనిపెడతాము. దెయ్యానికి ఆహారం ఇవ్వడం కూడా చాలా సహాయకారిగా ఉంటుంది, ఎందుకంటే అది ఇతర వ్యక్తులకు కూడా ఆ అవగాహనను ఇవ్వడానికి మనకు శిక్షణ ఇవ్వడం ప్రారంభిస్తుంది. నెమ్మదిగా, ఇతరులకు ఆ అవగాహన మరియు వైద్యం ఇవ్వడం ద్వారా, వేరొకరికి మంచి తల్లిదండ్రులుగా ఉండటం ద్వారా, ఇది మనకు కూడా వైద్యం చేసే ప్రక్రియ అని మనం అర్థం చేసుకోవడం ప్రారంభించవచ్చు. ఇది అదే విధంగా పనిచేస్తుంది. దయ్యానికి అవగాహన కల్పించడం మనకు స్వస్థత చేకూర్చినట్లే, ఇంకొకరికి సపోర్ట్ ఇవ్వడం కూడా మనకు స్వస్థత చేకూరుస్తుంది.

కొన్ని క్షణాల పాటు దెయ్యానికి ఆ అవగాహన మరియు అంగీకారం ఇస్తాము - దెయ్యానికి కూడా జీవితం చాలా కష్టంగా ఉంటుంది మరియు అదే నన్ను లోపల తింటోంది. మొదటి నుంచి మనలో ఆ అవసరాన్ని చూసి, ఆ అవసరాన్ని బాహ్యీకరించి, దానికి ఆహారం ఇవ్వడం అనే ప్రక్రియను మొదటి నుంచి చెయ్యండి. మనలోని దెయ్యానికి ఏమి అవసరమో దానికి అది ఇవ్వండి.

[ప్రాక్టీస్ కోసం ఆగండి]

ఇప్పుడు మీ జీవితంలోని కొంతమందిని చూడండి మరియు జీవితంలోని కష్టాల గురించి అదే అవగాహన మరియు అంగీకారాన్ని వారికి ఇవ్వండి. వాళ్లు అనారోగ్యంతో ఉన్నా లేదా వృద్ధులైనా, లేదా ఎక్కువ పని ఉన్నా, అది ఏమైనప్పటికీ, దానిని అంగీకరించండి, మరియు వారికి అవసరమైన సపోర్ట్ ను ఇవ్వండి. ఇందులో మానసిక ఇబ్బందులు ఉన్న వ్యక్తులు ఉన్నారు - ఎప్పుడూ కోపంగా ఉండే వ్యక్తి లేదా ఎప్పుడూ మిగతా వ్యక్తులతో భయంకరంగా వ్యవహరించే వ్యక్తి. వారి జీవితం కూడా కష్టమని అంగీకరించండి. మీ అంగీకారం మరియు అవగాహనను అవతలి వ్యక్తికి తినిపించండి, దెయ్యానికి ఆహారం ఇవ్వడం లాగా. దెయ్యం కోరుకున్నది మన దగ్గర చాలా ఉన్నట్లే, అవతలి వ్యక్తికి కావలసినది అంతే మనకు ఉందని ఊహించుకోండి.

ఈ అవగాహన మరియు అంగీకారం యొక్క అనంతమైన సరఫరాను మన ద్వారా మరియు అవతలి వ్యక్తికి పంపడం ద్వారా, మనం ఉదారంగా ఉండటాన్ని అనుభవించవచ్చు. మనం దాని గురించి బాధ పడితే, "ఓహ్, నేను కష్టమైన పరిస్థితి గురించి ఏదైనా చెయ్యాలి, కానీ నేను దాని గురించి నిజంగా ఏమీ చెయ్యలేను. నేను శక్తిహీనుడిని; నేను నిస్సహాయుడిని. మొత్తం పరిస్థితి చాలా భయంకరంగా ఉంది ..." ఆ తర్వాత మనం ఈ పూర్తి విషయంతో చాలా మానసికంగా ఇబ్బంది పడతాము. దానికి బదులుగా, ఔదార్యాన్ని అంతులేని రిఫ్రెష్ నీటి ప్రవాహంలా మన గుండా ప్రవహించడానికి మనం అనుమతిస్తాము.

ఈ విజువలైజేషన్లలో బుద్ధుల నుంచి అమృతం మనకు ప్రవహిస్తుందని మనం ఊహించినప్పుడు ఇది కొద్దిగా ప్రతీకలా ఉంటుంది. ఇది ఇలాంటి విషయం, కానీ సరళమైన స్థాయిలో. మనం ఈ స్ట్రీమ్ ను అవసరమైనంత బయటకు పంపవచ్చు. ప్రవాహం ఎండిపోయే సమస్య లేదు; ఇది ఇతరులకు చాలా రిఫ్రెష్ మరియు ఉత్తేజపరిచే మార్గంలో ప్రవహిస్తుంది. ఇది అప్రయత్నంగా ఉంటుంది; ఇది ప్రవహిస్తుంది. అది ఎలా ప్రవహించాలి? గోడలను అణిచివేయండి! భయపడటానికి మరియు కోల్పోవడానికి ఇక్కడ ఏమీ లేదు.