Praktyczne zastosowanie mahamudry

Umysł w buddyzmie odnosi się do naszej indywidualnej aktywności umysłowej, dzięki której subiektywnie doświadczamy zarówno samsary, jak i oświecenia. Charakterystyczną cechą medytacji mahamudry jest rozróżnianie zarówno konwencjonalnej jak i najgłębszych natur umysłu i skupiania się na nich. Odkrycie i zrozumienie związku między umysłem a rzeczywistością jest niezbędne do osiągnięcia tak wyzwolenia, jak i oświecenia, celu praktyki mahamudry. Ponieważ trudno jest rozpoznać dwie natury umysłu, praktyki wstępne są niezbędne, by osłabić nasze umysłowe blokady i wytworzyć pozytywną siłę. Aby móc następnie prawidłowo zaangażować się w medytację mahamudry, musimy zidentyfikować definiujące cechy aktywności umysłowej i wiedzieć, jak koncentrować się na nich podczas medytacji.