ទុក្ខ

សេចក្តីទុក្ខពិតប្រាកដដែលយើងទាំងអស់គ្នាប្រឈមមុខនៅក្នុងជីវិតនោះគឺ ការញាំងឳ្យបញ្ហារបស់យើងបន្តកើតមានឡើងមិនឈប់ដោយខ្លួនឯង ដោយមានតួខ្លួនប្រាណនិងចិត្តនេះជាប្រធាន។

បណ្តុះនូវគុណតម្លៃជាមូលដ្ឋានរបស់មនុស្សជាតិ ប្រកមដោយការប្រើប្រាជ្ញានោះ វាគឺជាផ្លូវដែលនាំទៅកាន់ជីវិតដ៏មានន័យ។​

សន្តិភាពពិភពលោកគឺចាប់ផ្លើមពីការស្វែងនូវសន្តិភាពផ្លូវចិត្ត ដោយស្តែងចេញតាមរយះការបង្កើតទំនាក់ទំនងល្អរវៀងគ្នានិងគ្នា។

សុភមង្គលពិតជាក់ស្តែង និងភាពពេញចិត្តពេញថ្លើម គឺបានមកពីខាងក្នុង គឺបានមកពីការមានសេចក្តីមេត្តា និងបានមកពីភាពមានការស្រលាញ់រាប់អានរបស់មនុស្ស។

ការរីករាលដាលនៃមេរោគកូរ៉ូណាផ្តល់អោយយើងនូវឪកាសដ៏ល្អឯកមួយដើម្បីធ្វើការរួបរួមគ្នាដោយប្រើសេចក្តីមេត្តាដោយប្រើសតិប្រាជ្ញានិងដោយប្រើភាពក្លាហានរបស់យើងដើម្បីយកឈ្នះលើសង្គ្រាមមេរោគនេះហើយនិងកសាងឡើងវិញនូវសហគមន៏សកលនៃយើង៕

ផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់សេចក្តីសុខដែលមាននិរន្តភាពនោះ គឺត្រូវជៀសវាងនូវអន្លុងនៃភាពគ្រោះថ្នាក់(អំពើអកុសល) ដែលប្រព្រឹត្តធ្វើឡើងចេញពីភាពអវិជ្ជា ហើយផ្ទុយទៅវិញ គឺត្រូវលុបបំបាត់ចោលនូវភាពភាន់ច្រឡំ ដែលវាជាអ្នកបង្កបង្កើតនូវរាល់សេចក្តីទុក្ខរបស់យើង។

វិធីដើម្បីជៀសវាងពីសេចក្តីទុក្ខគឺត្រូវទប់ខ្លួនយើងពីការប្រព្រឹត្តធ្វើឡើងដោយភាពអវិជ្ជា ដោយកំហឹង និងដោយសេចក្តីលោភ។

បទបង្ហាញអំពីអរិយសច្ចៈបួន ជាវិធីសាស្រ្តឯករបស់ព្រះពុទ្ធអង្គ ចំពោះបញ្ហានៃសេចក្តីសុទ្ខ ហើយនិងរបៀបដែលវាអាចត្រូវបានដោះស្រាយ។

មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការបង្រៀននៃព្រះពុទ្ធសាសនា។

ដោយមាននូវខន្តីបារមី យើងអាចជម្នះបាននូវរាល់សេចក្តីទុក្ខលំបាក ក្នុងការជួយដល់អ្នកដ៏ទៃ និងសម្រេចបាននូវការត្រាស់ដឹង។