කරුණාව

අව්‍යාජ සතුටක් සහ තෘප්තියක් එන්නේ ඇතුළතිනි, කරුණාවෙන් සහ මානවදයාවෙනි.

හැකිනම් අනෙකාට උදවු කිරීම ද නැතිනම් අඩුම තරමේ ඔවුන්ට හිංසා නොකර සිටීම ද සදාචාරාවත් ජිවිතයක් ගත කිරීමේ මඟය.

අන් අය දුකින් මිදේවාය යන කරුණාව ගොඩනගාගනු පිණිස අන්‍යයන් තුළ පවත්නා දුක සිතින් මවාගන්න

භාවනාවට පිවිසෙන්නේ කෙසේද? ආනාපානසතියත් අනතුරුව මෛත්‍රියත් වඩන බොහෝ මිනිසුන් උදෙසා.

සිත තුළ සැනසීම මතු වන්නේ සැබෑ තත්වයට නැඹුරුවීම, අවංකභාවය, කරුණාව සහ අනුන්ගේ යහපත කැමතිවීම යන කරුණුවලිනි.

අන් අය දුකින් මිදේවා යනුවෙන් පතන, මනසේ ඇති ඵලදායී තත්ත්වයක් වන කරුණාව වැඩීමේ බෞද්ධ ක්‍රමෝපාය.

බුද්ධත්වය සාක්ෂාත් කරගනිමින් අන් සියල්ලන් හට සෙත සැලසීම පිණිස අප විසින් සියල්ලන් වෙත සම සිත් පැතිරවිය යුතු අතර අප අපවම රැකබලා ගැනීම වෙනුවට අපගේ මූලික අවධානය අන් සියල්ලන් රැකබලා ගැනීම කෙරෙහි යොමුකළ යුතුය.

පුද්ගලයන්ගේ ක්‍රියාවන් නොතකා හැරීමකින් තොරව පුද්ගලයාට සමාව දෙනු පිණිස පුද්ගලයා හා ඔහුගේ හැසිරීම අතර වෙනස දකින්න

ශාරීරික ක්‍රියාවන් කෙරෙන් විද්‍යමාන වන කරුණකට වඩා අවිහිංසාව කරා වූ බුදුන් වහන්සේගේ ප්‍රවේශය අපගේ චිත්ත ස්වභාවය හා බැඳී පවතින්නකි.

දුසිරිතෙන් බර කිහිප දෙනෙකුගේ ක්‍රියාවන් හේතුකොට සමස්ත ආගමක් අයහපත් ලෙසට හඳුනා ගැනීම වැරදි සහගත ක්‍රියාවක්ය යන්න දලයි ලාමා වහන්සේගේ විශ්වාසයයි. මෙය ඉස්ලාම්, යුදෙව්, ක්‍රිස්තියානි, හින්දු හා බුදු දහමටද එකසේ සත්‍ය වේ.