කරුණාව

බුදු දහම හා ඉස්ලාම් දහම තුළ පවත්නා ආදරය, සමාව ලබාදීම හා ආචාර ධර්ම සාකච්ඡාව සසඳමින් එම ආගම් දෙකෙහි මූලික මූලධර්ම සාරාංශය

හුදෙකලා හා තනිවූ හැඟීම් මැඩපවත්වනු පිණිස අන් සියලු දෙනා සතුටින් සිටීවාය යන ඉම දක්වා ඔබගේ ආදරය විහිදුවාලන්න

උදවු අවශ්‍ය අයෙකු මුණ ගැසුණ විට උදවු කළ හැකි ක්‍රම ගණනාවකි.

මව හා අලුත උපන් දරුවා අතර වු ස්වභාවික සමීපත්වය හා සෙනෙහස සහ නිදුක් වීමට සියල්ලන් දක්වන කැමැත්ත මත පදනම් වූ විට කරුණාව වඩාත් ස්ථිරසාර වේ.

සම චිත්තතාවයේ හා මව් සෙනෙහස පිළිගෙන ඇගයීමේ සිට ආරම්භ වී, අපි සියල්ලන් වෙත ප්‍රේමය හා කරුණාව ගොඩනගා ගනිමින් එම බෝධි චිත්තය තුළින් ඒ් සියල්ලන් වෙත උපකාර පිණිස බුද්ධත්වයට පත්වීම අරමුණු කරන්නෙමු.

අභිනිෂ්ක්‍රමණය හෙවත් අත්හැරීම යනු සියලු දුක් හා ඒ්වාහි හේතු ප්‍රත්‍යයන්ගෙන් මිදීමේ අදිටනයි. අන්‍යයන් ඉන් නිදහස් වේවාය යන පැතුම සමගින් ඔවුන් වෙත යොමු කරන විටදී මෙය කරුණාව බවට පත්වේ.

සම්ප්‍රදායික උදාහරණ භාවිත කිරීමෙන් අපගේ වටිනා මිනිස් දිවිය අගය කිරීමේ හා ඉන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගැනීමේ වැදගත්කමද අවධාරණය කරමින් ට්සෙන්ශාබ් සේකොං රින්පෝඡේ (Tsenshap Serkong Rinpoche) විසින් ශ්‍රේණිගත මාර්ගය විස්තර කරනු ලබයි.

මෛත්‍රිය පිළිබඳ බෞද්ධ දැක්ම.

“The Call to Unite” විසින් ඇයදුණු දලයි ලාමා වහන්සේගේ සංදේශය

බෞද්ධ ඉගැන්වීම්වල හදවත බඳු කරුණාවට හැඳින්වීමක්.