ການທຳສະມາທິ

ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຜູ້ອື່ນຢ່າງຈິງຈັງ, ເພື່ອໃສ່ໃຈວ່າເຮົາປະຕິບັດກັບເຂົາແນວໃດ

ແຜ່ຄວາມເມດຕາຂອງເຮົາໃຫ້ຜູ້ອື່ນທັງໝົດເປັນສຸກ, ເພື່ອເອົາຊະນະຄວາມຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ ແລະ ຢູ່ດຽວດາຍ

ໄຫຼໄປກັບການປ່ຽນແປງທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້ໃນຊີວິດ, ເພື່ອໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຂະນະປະຈຸບັນ

ຍອມຮັບວ່າຄວາມຕາຍນັ້ນຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້, ເພື່ອສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງໃນຂະນະທີ່ເຮົາຍັງເຮັດໄດ້

ປັບປຸງຂໍ້ບົກພ່ອງ ແລະ ສັກກະຍະພາບ, ເພື່ອຫຼີກລ່ຽງພາວະຊຶມເສົ້າທີ່ຊີວິດເຮົາໄປໃສບໍ່ໄດ້

ແຍກແຍະຕົວຄົນຈາກພຶຕິກຳຂອງເຂົາ, ເພື່ອໃຫ້ອະໄພເຂົາໂດຍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຍອມຮັບການກະທຳຂອງເຂົາ

ມອງເບິ່ງຕົນເອງຢ່າງກວ້າງໆ, ເພື່ອຢຸດການສຸມໃສ່ຄວາມຜິດພາດເກີນຄວາມຈິງ ແລະ ໃຫ້ອະໄພຕົນເອງ

ການຟັງ, ຄິດ ແລະ ທຳສະມາທິຕໍ່ຄຳສອນ ຖືເປັນບາດກ້າວອັນຈຳເປັນບົນເສັ້ນທາງຂອງການພັດທະນາຕົນເອງດ້ວຍວິທີການພຣະພຸດທະສາສະໜາ.

ຄວາມຄິດແນວມະໂນພາບມີຫຼາກຫຼາຍ. ບາງອັນເປັນປະໂຫຍດ ແລະ ບາງອັນເປັນໄພໃນການທຳສະມາທິ ແລະ ຊີວິດປະຈຳວັນ.

ເພື່ອບັນລຸການຕັດສະຮູ້ ແລະ ເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ຜູ້ອື່ນທັງໝົດ, ເຮົາຕ້ອງນັບຖືທຸກຄົນເທົ່າທຽມກັນ ແລະ ແທນທີ່ຈະອູ້ມຊູແຕ່ຕົນເອງ, ຕ້ອງອູ້ມຊູຄົນອື່ນທັງໝົດດັ່ງຄວາມຫ່ວງໄຍເບື້ອງຕົ້ນຂອງເຮົາ.